Sən getdin... sənsizlik mənimlə qaldıÜzsüz qonaq kimi getmək bilmədi.Sən getdin... könlümü qüssə-qəm aldı,Günlər aya döndü, ötmək bilmədi...Sən getdin... dəyişdi fəsillər bir-bir,Guya, bu yoxluğa alışdım mən də.Silib xəyalları sətirbəsətir,Ayaqda qalmağa çalışdım mən də.Sən getdin... kölgənə dönüm, istədim,Sən keçən yolları keçə bilməyə.Bitib-tükənməyən dözüm istədim,Qəmi damla-damla içə bilməyə.Sən getdin... köksümdə bir eşq yarası,Mənə yoldaş oldu elə o gündən.Qarışdı hər şeyin rəngi, sırası...Küsdüm səni alan kəm taleyimdən.Sən getdin... ölmədim, yaşadım, niyə?Yaşadım lal olan nəğməkar kimi...Eşqini könlümdə daşıdım, niyə? -Sanki həyatımda hələ var kimi...Sən getdin... əlimdən, söylə, nə gəlir?Guya, bu yoxluğa alışdım mən də...Amma ki, hər dəfə qəlbim titrəyirSəsinə bənzəyən səs eşidəndə...Səni incidirəm... görürəm özüm,Sonradan könlünü alıram axı.Hirslənib gedirəm, dönürəm özüm,Qolumu boynuna salıram axı.Onsuz da hər zaman varam yanında,Ürəyim döyünür sanki canında.Gözüm üzündədir,. Z_va
DİQQƏT! Məqalələrdən istifadə zamanı istinad göstərilməsi vacibdir! Ətraflı
Oxunma: 33 
